آموزش دستور زبان اوستایی، درس ششم

در این قسمت صرف ضمایر اول شخص جمع در حالتهایی که در اوستا نمونه ای برای آنها آمده است نشان داده شده است.

ضمایر شخصی

اول شخص جمع

نهادی

         G            və̄

            AV    vaēm

رایی

         G            n�̄

            AV    ahma (-nō)

برایی

         G            ahmaibyā (nə̄-)

            AV    nō-

ازی

            AV    ahmat

وابستگی

         G            ahmā ، ə̄hmā (nə̄-(

            AV    ahmākəm ، (nō-)

♪ برخی مصوتها که آنها را با عنوان مصوت مرکب می خوانیم در حقیقت باید به شکل یک مصوت خوانده شوند ولی در بیشتر مواقع خواننده از آنجا که شکل نگارشی دو مصوت را در کنار هم شاهده می کند آنها را به صورت دو مصوت پشت سر هم ادا می کند و بدین ترتیب صدایی غیر از انچه باید ایجاد می شود این مصوتها نشاندهنده مصوتی هستند که در آنها دهان نخست شکل ادای مصوت اول را دارد ولی پیش از انکه ادای این مصوت پایان یابد شکل ادای مصوت دوم را به خود می گیرد. این مصوتها در اوستا عبارتند از ae ، ao ، ə̄u ، ōI ، uā ، āi که در اولی و دومی دهان با صدای اَ گشوده شده و به صدای اِ خفیف (در اولی) و اُ (در دومی) بسته می شود. در سومی صدای اِ کشیده در ابتدا شنیده می شود که به صدای او ختم می شود. در چهارمی صدای اُ کشیده تولید می شود و به صدای ای خم می شود. صدای پنجم و ششم از صدای آ شروع شده و به صدای او (در پنجمی) و ای (در ششمی) ختم می شود

پنجشنبه 2 تیر 1390 - 11:00:28 AM