مچ فرزندتان را موقع انجام کارهای خوب، بگیرید

مچ فرزندتان را موقع انجام کارهای خوب، بگیرید!

بچه هایی که پیام مثبت را به جای پیام های منفی می شنوند، دارای اعتماد به نفس بیشتری هستند. از آن جایی که آنها صرفا برای "بودن" مورد تقدیر و تمجید قرار می گیرند، نیازی ندارند برای جلب توجه والدینشان، رفتارهای بد نشان دهند. هر گاه توانستید افکار منفی خو را با افکار مثبت جایگزین کنید، راحت تر می توانید کارهای مثبت فرزندتان را ببینید و کارهایی که شما را آزار می دهند، نادیده بگیرید. سعی کنید به خاطر بسپارید که اگر فرزند شما باعث ناراحتی تان می شود، بدین معنی نیست که بد و شیطان است، بلکه معنی آن صرفا این است که دیدگاه و خط مشی او با دیدگاه و خط مشی شما متفاوت است.

برای اینکه کودکتان همان طور که می خواهید رفتار کند، باید به طور دائم رفتار مورد نظرتان را مورد تشویق قرار دهید. برای مثال، فرض کنید می خواهید هنگام صحبت با تلفن، فرزندتان آرام بازی کند و یا خودش را سرگرم کند، به جای این که به محض زنگ زدن تلفن، بخواهد که به او توجه کنید. خوب دقت کنید، دفعه دیگر که توانستید به خوبی با تلفن صحبت کنید چون فرزندتان اتفاقا مشغول تماشای تلویزیون و یا سرگرم بازی بوده، این حرکت او را مورد تشویق قرار دهید. بعد از اینکه تلفن را قطع کردید، فرزندتان را در آغوش بگیرید و ببوسید و با هیجان بگویید: "می دانی چه کار کردی؟" وقتی فرزندتان کنجکاوانه به شما نگاه می کند و می پرسد: "نه، چه کار کردم؟" به گرمی جواب دهید: "وقتی مشغول صحبت با تلفن بودم، تو خیلی خوب رفتار کردی. خیلی ممنونم که اینقدر ساکت بودی".

تضمین میکنم که فقط یک یا دو بار تشویق کافی است که دیدگاه شما و فرزندتان یکی شود. پس از مدت کوتاهی، وقتی تلفن زنگ می زند، فرزندتان عمدا رفتار خوبی نشان می دهد.

تشویق نیز در کم کردن مشاجره بین فرزندان بسیار موثر است. این خود والدین هستند که عدم سازگاری خواهر و برادرها را صحه می گذارند. به جای اینکه بگویید: "شما بچه ها همیشه دارید با هم می جنگید. چرا نمی توانید با هم کنار بیایید؟" چرا بر روی زمان هایی که واقعا با هم کنار می آیند تاکید نمی کنید؟ بچه های من همیشه شنیده اند که: "شما دوستان صمیمی یکدیگر هستید. البته گاهی با هم بحث دارید، اما در حقیقت صمیمی هستید".

نتیجه آن: آنها واقعا با هم صمیمی هستند.

به جای انتقاد از فرزندانتان، سعی کنید متوجه رفتارهای درست و خوب آنها شوید. اگر می خواهید رفتارهای مثبت آنها افزایش یابد، روزانه حد اقل یک رفتار مثبت آنها را متوجه شوید و مورد تشویق قرار دهید، هر چند آن رفتار کوچک باشد. می توانید چیزی به این سادگی بگویید: "هیچ می دانی چقدر لبخندت را دوست دارم؟ هر بار وارد اتاق می شوی اتاق را نورانی می کنی". همین جمله ساده، کودکی خندان تربیت می کند.

اینها چند جمله پیشنهادی است:

* چقدر عالی است که در حال کتاب خواندن می بینمت.

* چقدر ساکت بودی وقتی مامان مهمان داشت.

* چقدر خوب می توانی سرت را گرم کنی.

* چقدر خوب به من کمک می کنی.

فرزندان، هر روز خوب هستند، اما والدین یا متوجه نمی شوند و یا زحمت اظهار نظر به خود نمی دهند. اگر در حین رانندگی، بچه ها ساکت هستند، احتمالا به خودتان می گویید شرط می بندم تا سه دقیقه دیگر شروع به شیطنت می کنند. دفعه دیگر این فکر منفی را با این فکر مثبت عوض کنید و آن را بلند بگویید: "چه بچه های خوبی دارم. شما در حال رانندگی من به آرامی و شادی بیرون را تماشا می کنید".

وقتی هر روز متوجه رفتارهای مثبت فرزندتان شدید و آنها را تشویق کردید، واکنش آنها رفتارهای مثبت بیشتری خواهد بود. لازم نیست او به یک موفقیت بزرگی برسد تا مورد تشویق و تقدیر قرار گیرد. هدف شما باید تشویق رفتارهایی باشد که دوست دارید هر روز بیشتر شاهد آنها باشید. وقتی روحیه خود را به یک روحیه مثبت تر تبدیل می کنید، یک واکنش زنجیر وار را مشاهده خواهید کرد که نتیجه آن فرزندانی شادتر و مثبت تر و همسری شادتر و مثبت تر خواهد بود

سه شنبه 17 اسفند 1389 - 10:04:18 AM