ریشه لغات

مرد از مُردن است . زیرا زایندگی ندارد .مرگ نیز با مرد هم ریشه است

زَن از زادن است و زِندگی نیز از زن است .

دُختر از ریشه � دوغ � است که در میان مردمان آریایی به معنی� شیر � بوده و ریشه واژه ی دختر � دوغ دَر � بوده به معنی � شیر دوش � زیرا در جامعه کهن ایران باستان کار اصلی او شیر دوشیدن بود . به daughter در انگلیسی توجه کنید . واژه daughter نیز همین دختر است . gh در انگلیس کهن تلفظی مانند تلفظ آلمانی آن داشته و � خ � گفته می شده.در اوستا این واژه به صورت دوغْــذَر doogh thar و در پهلوی دوخت .

دوغ در در اثر فرسایش کلمه به دختر تبدیل شد . آمده است.

اما پسر ، � پوسْتْ دَر � بوده . کار کندن پوست جانوران بر عهده پسران بود و آنان چنین نامیده شدند.

پوست در، به پسر تبدیل شده است .در پارسی باستان puthra پوثرَ و در پهلوی پوسَـر و پوهر و در هند باستان پسورَ است

در بسیاری از گویشهای کردی از جمله کردی فهلوی ( فَیلی ) هنوز پسوند � دَر � به کار می رود . مانند � نان دَر � که به معنی � کسی است که وظیفه ی غذا دادن به خانواده و اطرافیانش را بر عهده دارد .�

حرف � پـِ � در � پدر � از پاییدن است . پدر یعنی پاینده کسی که می پاید . کسی که مراقب خانواده اش است و آنان را می پاید .پدر در اصل پایدر یا پادر بوده است . جالب است که تلفظ � فاذر � در انگلیسی بیشتر به � پادَر � شبیه است تا تلفظ �پدر� !

خواهر ( خواهَر )از ریشه �خواه � است یعنی آنکه خواهان خانواده و آسایش آن است . خواه + ــَر یا ــار در اوستا خواهر به صورت خْـوَنــگْـهَر آمده است .

بَرادر نیز در اصل بَرا + در است . یعنی کسی که برای ما کار انجام می دهد. یعنی کار انجام دهنده برای ما و برای آسایش ما .

� مادر � یعنی � پدید آورنده ی ما � .

پنجشنبه 29 اردیبهشت 1390 - 1:55:00 PM